De bal is rond en het seizoen nu ook
Een nieuw seizoen staat alweer voor de deur maar het oude is nog niet fatsoenlijk afgesloten. Het wordt wel even graven in de grijze massa want de laatste 2 wedstrijden van seizoen 08/09 vonden ongeveer 3 maanden geleden plaats.
Zaterdag 16 mei stond de laatste uitwedstrijd van het seizoen op het programma, Peize 7(zaterdag 1 dus) dat het kampioenschap al enige tijd op zak had en DIO Bier in de heenwedstrijd met veel hangen, wurgen en geluk de eerste seizoensnederlaag had toegebracht (3-4).
Het werd niet bepaald de dag van DIO Bier. En dat diende zich in de voorbereiding al aan. Met moeite had ik 12 man op de been gekregen waarvan er op het laatste moment 1 afviel. Op vrijdag leek het er op dat een deel met de bus naar Peize zou moeten, want hoe klein de selectie ook in 2 auto's past het niet. Op zaterdag waren het er ineens 5. Van een gezamenlijk vertrek kwam het niet want de 2 gastspelers vertrokken in eigen mobiel en ook Tonny had eigen vervoer. Bij Tuinland aan de Peizerweg was het vervolgens even wachten op Dikkie die het vreselijke oord 3x voorbij was gereden zonder dat het hem was opgevallen. Eenmaal onderweg was de stemming opperbest. Die bedierf echter snel toen de route bleek opgebroken. Omkeren maar en helemaal via Leek werd het sportpark in Peize bereikt waar Jelle, Rene en Tonny al reikhalzend bij de poort stonden. Na de formaliteiten kon de wedstrijd met een kwartiertje vertraging beginnen.
Ondanks de belabberde voorbereiding kon DIO Bier aanvankelijk aardig mee met Peize. Petur, terug van lang weggeweest, was zelfs dicht bij de openingstreffer. Maar die viel helaas aan de andere kant. Een counter werd door de thuisploeg vakkundig afgerond. Onvervaard ging DIO Bier op zoek naar de gelijkmaker. Deze leek op handen toen Edwin kon aanleggen voor een directe vrije op de rand van het strafschopgebied. Vakkundig krulde hij het leder over de muur waarboven deze werd gestuit door een uitgestrekte arm. Overduidelijk hands en dus een strafschop. De leidsman van dienst had het echter niet gezien en wuifde alle protesten terzijde. Even later nog meer pech voor DIO Bier. Na een onschuldige valpartij bleek Tonny de arm uit de kom te hebben. Met een pijnlijke grimas verliet hij het strijdtoneel. Met nog iets meer dan een uur te spelen moest DIO Bier verder met 10 man, zowaar geen kattepis. Maar groen-wit hergroepeerde zich en zocht evenvaak de aanval als de dit gehele seizoen heersende tegenstander. Dapper maar killing. Een snelle tegenstoot en het was 2-0, tevens de ruststand.
Zo geconcentreerd en strijdbaar DIO Bier zich in de eerste helft had opgesteld zo slordig en slap manifesteerde het zich na de thee. De thuisploeg werd zeeeen van ruimte gegund en de 3-0 was snel gemaakt. Met een schitterende oprisping van Arjan vD, een fraaie lob van meter of 20 in de kruising, werd de eer nog gered (3-1) maar daarna was het over en uit. Peize had evenwel het vizier niet altijd even scherp staan en kwam tot nog ‘slechts’ 3 treffers daarmee de eindstand op 6-1 bepalend. Een wedstrijd, met een van de slechtst gespeelde helften (de 2de) van het seizoen, om snel te vergeten. Jammer, want er was veel verwacht van deze ontmoeting. De heenwedstrijd was tenslotte een oerspannend spektakel geweest. De blauw-zwarte mannen werden gefeliciteerd met overwinning en kampioenschap en succes in het nieuwe seizoen werd over en weer uitgewisseld.
Zaterdag 23 mei was op het warme en zonovergoten eigen Kardinger veld ZNC 6(zaterdag 2 dus) de tegenstander.
Er waren 3 redenen om vandaag alles uit de kast te halen.
1) Het was de slotwedstrijd van een alleszins mooi seizoen voor DIO Bier.
2) Revanche voor de matige vertoning in Peize.
3) Revanche voor de nederlaag in Zuidbroek; 2-0, de enige wedstrijd dit seizoen waarin DIO Bier niet wist te scoren!
Er gloorde voor mij persoonlijk bovendien een mooi feit: voor het 2de seizoen op rij geen minuut gemist! Maar dat ging de mist in. Vijf minuten voor aanvang van de wedstrijd kwam de mededeling dat de scheidsrechter verhindert was dus zat er voor de aanvoerder niets anders op om zelf maar de fluit ter hand te nemen en Niels het rode tricot te overhandigen (als volleyballer beroert ie tenslotte vaker de bal). De selectie zat vandaag wel ruim in de slappe was dus dat leverde geen probleem op. Dat was bij de tegenstander wel anders. Men had geen wissels en mistte naar eigen zeggen wat ‘bepalende’ spelers. Dat laatste was al snel duidelijk want ZNC kwam er vanaf de eerste minuut niet aan te pas. De stormloop leverde in de eerste helft ‘slechts’ 4 treffers op omdat de bezoekers, zoals we al wisten, over een uitstekende doelman beschikken die zich weer kranig weerde.
Na de pauze tikte het tellertje regelmatig door. Zelfs op de ‘magische’ 10-0 (van Joost, na al 2 afgekeurde buitenspeldoelpunten dolblij in zijn afscheidswedstrijd) moest niet lang gewacht worden. De tegenstander was inmiddels totaal ingestort en smeekte om het slotsignaal. Maar met nog dik 15 minuten te spelen vond ik dat wat te gortig. Bovendien gloorde voor DIO Bier een nieuw record: de grootste zege ooit (vorig jaar thuis tegen Meeden 3 bepaald op 12-0). Maar dat zei ik er niet bij natuurlijk. Toen Petur nog geen 10 minuten later met zijn 5de van de middag (!!!) de 13-0 op het bord schoot verlostte ik de Broekers maar uit hun lijden met de slotriedel en schoof DIO 6 voldaag aan meters bier.

Uw TD/aanvoerder/doelman/statisticus en nu ook scheidsrechter, Peter W  ¶ 21:11:00 I