Oranje Nassau 10-DIO Bier
DIO Bier ging vanmiddag vol vertrouwen richting Corpus den Hoorn en was ook 100% van zins de punten in te pikken. Oranje Nassau 10 was toch een ‘eitje’ geweest in de eerste ronde (hoewel de 4-3 overwinning wellicht anders doet vermoeden) en had daarna nog maar 3 punten gepakt, de rode lantaarn ten gevolg hebbende. Na 5 verliespartijen voor de winterstop moest dit toch de ommekeer brengen voor DIO Bier.
In de kleedkamer poneerde ik 2 problemen. A: aanvallende onmacht tot op heden, resulterend in slechts 24 doelpunten in 11 wedstrijden. B: je weet maar nooit hoe een geplaagd elftal uit de winterstop komt. Het laatste werd ter zijde geschoven en met een aanvallende 4-3-3 opstelling werd het DIO Bier elftal het aloudewaardelozekunstgrasveld van ON opgestuurd.
De tos was voor mij (ik kies altijd voor munt) zodat ik de felle tegenzon in de eerste helft kon vermijden. Het spel ging in de eerste fase redelijk gelijk op. De door DIO Bier beoogde pressie en dominantie mistte doelmatigheid zodat ON in de buurt van succes kon komen. Een wat slordige verdedigende actie bracht de oranjehemden zelfs een hoekschop. Op zich niets aan de hand, maar ondergetekende verkeek zich totaal op de indraaiende bal die via de dolende knuistjes in de het doel verdween. Wat een ontzettende blunder. Gelukkig pakte het team deze tegenslag goed op. Er werd beter gejaagd en de combinaties in hoger tempo uitgevoerd. Al snel leidde dit tot een mooi opgezette aanval over links, waarbij Gelijn goed doorkwam en zijn voorzet afgerond zag worden door Thijs. Niet veel later waren de rollen gehéél omgedraaid. De ON-doelman liet de, aanvankelijk goed onderschepte, bal uit de handen vallen waarop Wiljon er als de kippen bij was het leder in het netje te deponeren. ON kwam er in het vervolg van de eerste helft eigenlijk niet meer aan te pas. Het was wederom Thijs die een vlotte aanval afrondde en DIO Bier met een 3-1 voorsprong naar de thee bracht.
De pauze bracht desondanks niet veel rust, daarvoor ging er toch te veel mis in het eerste bedrijf. Met Tonny voor Wiljon zouden we verder gaan in de vertrouwde 4-4-2, opdrachten als ‘jagen’ en ‘balbezit’ werden nogmaals benadrukt en met een goed gemoed werd het veld weer opgezocht.
Vanaf de eerste minuut was het duidelijk dat DIO Bier de voorsprong wilde uitbreiden. Wellicht kon het negatieve doelsaldo (vooraf -6) vanmiddag van het bord worden gespeeld. Links, rechts, middendoor werden openingen gezocht, maar ON liet zich ondanks de achterstand niet uit de stellingen lokken en het ontbrak DIO Bier aan een strakke eindpass. Het was na verloop van tijd rechtsback Ivan die de ban wist te breken.
Nadat zijn mooie rush even buiten het strafschopgebied onreglementair was afgestopt riep hij de historische woorden: mag ik, mag ik? Maar natuurlijk, en met een ferme zwieper deponeerde hij de bal onder de lat. De 4-1 voorsprong leek DIO Bier wat meer rust te brengen. ON werd nu aan alle kanten overspeeld, maar uit een handvol kansen wist slechts Thijs te scoren, zijn derde van de middag. De thuisploeg spartelde nog even tegen met een slap schot, het enige wapenfeit in de 2de helft, waarop DIO Bier middels Paul, na mooi voorbereidend werk van ArjandG, de zaak koelbloedig afmaakte op 1-6.
Scheidsrechter blij met een sportieve wedstrijd, DIO Bier blij met eindelijk weer eens winst, ON blij met relatief kleine schobbering. Iedereen blij. Iedereen bier.
Uw TD/aanvoerder/doelman/statisticus, Peter W  ¶ 23:46:00 I