Marum 4, here we come Op de site van Marum 4 staat de volgende 'mission'.

Geachte lezers,
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: wij, SV Marum zaterdag 4, kunnen eigenlijk niet zo goed voetballen. Of, beter gezegd, wij bakken er meestal helemaal niks van. Wij zijn van die voetballers waarvan het lijkt alsof ze motorisch gestoord zijn. Ballen verdwijnen onder de voet door en hobbelen langzaam over de zijlijn, passes gaan meestal richting dak van de kantine, soms struikelt er iemand in zijn enthousiasme over zijn veter en verleden week kregen we een eigen doelpunt tegen omdat één van onze verdedigers niet meer wist hoe hij moest springen.
Af en toe, als bij SV Marum echt niks anders op dezelfde tijd voetballen moet, komen er na een poosje een paar bargasten nieuwsgierig naar buiten om te kijken. De meesten gaan na enkele minuten mismoedig weer naar binnen, waar het warm is. Enkelen blijven nog even om ons uit te lachen en grapjes te maken. We ginnegappen dan maar een beetje terug en doen net alsof het ons geen pijn doet.
Na afloop van de wedstrijd zitten we meestal in een hoekje in de kantine. Aan een tafel verderop zit onze tegenstander die van ons gewonnen heeft. Na verloop van tijd begint men daar luidruchtig liederen te zingen en opmerkingen in onze richting te plaatsen. Vaak worden modekreten als 'softies' en 'losers' geschreeuwd, of neemt men onze vermeende seksuele geaardheid als onderwerp. Wij beperken ons tot de constatering dat spelen belangrijker is dan winnen, dat we tegen de volgende tegenstander misschien een kansje hebben, of dat er in onze klasse gelukkig geen één degradeert.
Aan de bar zitten meestal de jongens van het eerste, gebruind en zelfverzekerd. Ze worden omringd door aantrekkelijke dames (hun vriendinnen, naar wij aannemen!) en leden van het bestuur. Het bestuur bemoeit zich vrijwel nooit met ons. Men weet dat wij altijd onze contributie stipt betalen. De toegang tot het sportpark kan men ons derhalve niet ontzeggen. Af en toe brult iemand in het voorbijgaan naar het toilet: “Zo toppers!!” tegen ons. Dat stemt ons welgemoed, ondanks het hatelijk schaterlachen en de snerende opmerkingen daarna van de overige mensen in de kantine.
Voor vriendschappelijke wedstrijden en toernooien worden wij eigenlijk nooit uitgenodigd. Voor de meeste elftallen vormen wij geen serieuze tegenstand en ontaardt de tweede helft - als wij kansloos achterstaan - bij hen in het maken van flauwe opmerkingen en grapjes en het elkaar lusteloos toeschuiven van de bal.
Meerdere van jullie hebben vast wel eens een toernooi gewonnen, zijn kampioen geworden, hebben vaste verkering met een leuk meisje of hebben een aantrekkelijke baan. Wij hebben niets van dat alles. Voor ons is het bestaan een welhaast ondraaglijke misère, onderbroken door telkens die zaterdagen van opvlammende hoop en daarna weer doffe berusting en vernedering.
"Iedereen is tijdens zijn leven ooit een keer vijf minuten beroemd" zei Andy Warhol al. Wij hopen dat ons in dit seizoen meerdere vijf minuten gegund zullen worden.
SV Marum zaterdag 4

Een zeer sympatiek betoog. Maar trap er niet in heren van DIO Bier, ze wonnen, in tegenstelling tot DIO Bier, hun eerste wedstrijd van dit seizoen, om precies te zijn van Grijpskerk 5, met 5-2.
Maar alle gekheid op een stokje, het lijkt me een leuk team.
Tot zaterdag.
Uw TD/aanvoerder/doelman/statisticus, Peter W  ¶ 00:14:00 I